نیلینگ چیست

نیلینگ یا نئولینگ (Neeling) یک روش یا فرآیند مربوط به ترمیم و تقویت سازه‌های بتنی است. در این روش، یک تیغه نیلینگ به شکل یک سرنیلون (تیغه دار) با استفاده از تیغه‌های دندانه‌دار بر روی سطح بتن اعمال می‌شود. سپس با حرکت تیغه نیلینگ به طرف جلو و عقب، لایه‌های ریز بتنی از سطح بتن خارج می‌شوند و سطح تمیز می‌شود.

این عملیات باعث حذف لایه‌های آسیب دیده، لکه‌ها، خشکی و ترک‌های ریز بتنی و پایدارسازی می‌شود. از نظر فنی، نیلینگ به عنوان یک فرآیند اصلاحی در ترمیم و بهسازی سازه‌های بتنی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این روش معمولاً در تعمیر و ترمیم کف‌ها، دیوارها، سقف‌ها و سایر سازه‌های بتنی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بعد از انجام عملیات نیلینگ، می‌توان به راحتی لایه‌های جدید بتنی یا رزینی را بر روی سطح تمیز شده اعمال کرد تا استحکام و زیبایی سازه را بهبود بخشید.

لازم به ذکر است که نیلینگ تکنیکی است که نیاز به تجهیزات و ماشین‌آلات ویژه دارد و برای انجام صحیح آن، مهارت و تخصص لازم است.

همچنین، برای انجام نیلینگ در سازه‌های بزرگتر و پیچیده، ممکن است نیاز به مجوزهای مربوطه و رعایت استانداردهای ایمنی و محیط زیستی داشته باشد.

مراحل نیلینگ

 حفر چاه: در این مرحله، با استفاده از لوازم حفاری مناسب، چاهی عمیق و با قطر مشخص حفر می‌گردد که به عنوان محفظه پایه بتنی برای سازه‌ای که قرار است بر روی آن قرار گیرد، استفاده می‌شود.

 نصب موجودی: در این مرحله، یک موجودی فلزی یا پلاستیکی با قطر و طول مشخص در چاه قرار داده می‌شود. موجودی به عنوان قالب برای پایه بتنی عمل می‌کند.

 تزریق بتن: در این مرحله، بتن به داخل موجودی تزریق می‌شود تا پایه بتنی شکل گیرد. بتن باید به طور کامل به داخل موجودی تزریق شود تا پایه بتنی بسیار محکم و قوی شکل گیرد.

 نصب فولاد آرماتور: در این مرحله، فولاد آرماتور به داخل پایه بتنی قرار می‌گیرد. فولاد آرماتور به عنوان تقویت کننده پایه بتنی عمل می‌کند و به سازه‌ای که قرار است بر روی آن قرار گیرد، استحکام می‌بخشد.

 پایه بتنی: در این مرحله، پایه بتنی به صورت نهایی شکل می‌گیرد و به عنوان پایه برای سازه‌ای که قرار است بر روی آن قرار گیرد، عمل می‌کند.

مراحل نیلینگ بسته به نیاز و شرایط محیطی ممکن است متفاوت باشد. همچنین برای اجرای بهترین روش نیلینگ، بهتر است به مهندسان و مجریان مجرب مراجعه کنید.

 

پایدارسازی گود به روش نیلینگ

پایدارسازی گود به روش نیلینگ یک روش متداول است که برای افزایش پایداری و مقاومت گود در برابر فشار خاک و آب استفاده می‌شود. در این روش، معمولاً از تجهیزات نیلینگ (نیلون، فولاد، چوب و غیره) برای ساخت سازه‌های پایدار در دیواره‌ها یا پشته‌های گود استفاده می‌شود.

فرآیند پایدارسازی گود به روش نیلینگ عموماً شامل مراحل زیر است:

1.  آماده‌سازی: در این مرحله، گود بررسی و طراحی می‌شود تا نیازمندی‌ها و محدودیت‌های آن مشخص شوند. سپس طرحی برای پایدارسازی گود با استفاده از این روش آماده می‌شود.
2.  نصب تجهیزات نیلینگ: در این مرحله، تجهیزات نیلینگ نصب می‌شوند. این تجهیزات شامل نیلون‌ها، تیرهای فولادی، بلوک‌های چوبی و سایر عناصر سازه‌ای است که برای تقویت و استحکام بخشیدن به دیواره‌ها یا پشته‌های گود استفاده می‌شوند.
3.  حفاری: پس از نصب تجهیزات، حفاری انجام می‌شود. در این مرحله، سوراخ‌های عمودی یا انحنایی در دیواره‌ها یا پشته‌های گود حفر می‌شوند. اندازه و عمق سوراخ‌ها بسته به نیازمندی‌های پروژه و شرایط خاکی تعیین می‌شود.
4.  نصب عناصر نیلینگ: پس از حفاری سوراخ‌ها، عناصر نیلینگ (مانند نیلون‌ها، تیرهای فولادی یا بلوک‌های چوبی) درون سوراخ‌ها نصب می‌شوند. این عناصر به عنوان سازه‌های تقویتی عمل می‌کنند و به دیواره‌ها یا پشته‌های گود استحکام و پایداری بیشتری می‌بخشند.
5.  تثبیت و تقویت: پس از نصب عناصر، مرحله تثبیت و تقویت آغاز می‌شود. این شامل استفاده از مواد پرکننده مانند بتن، سیمان یا چسب‌های خاکی است که برای پر کردن فضاهای بین دیواره‌ها و عناصر استفاده می‌شوند. این عمل باعث افزایش مقاومت و استحکام سازه‌ها و پایداری گود می شود.
6.  تکمیل و تسطیح: در مرحله آخر، سطح گود تسطیح و تکمیل می‌شود. این شامل پر کردن فضاهای خالی، اصلاح سطح و صاف کردن آن است. در نهایت، سطح گود آماده استفاده و بهره‌برداری می‌شود.

 

مزیت روش نیلینگ

مهمترین مزیت پایدارسازی گود به روش نیلینگ، افزایش پایداری و مقاومت گود در برابر فشار خاک و آب است. این روش به مهندسان و سازندگان امکان می‌دهد تا گودها را به طور ایمن و پایدار ترسیم و بهره‌برداری کنند. همچنین، استفاده از عناصر آن باعث کاهش نیروهای فشاری و جانبی و ضربه‌های خاکی در دیواره‌ها یا پشته‌های گود می‌شود.

لازم به ذکر است که برای پایدارسازی گود به این روش، نیاز به مهندسی متخصص و طراحی دقیق دارید. همچنین، شرایط خاکی و زمین‌شناسی محل اجرا نیز باید مورد بررسی دقیق قرار گیرد تا روش مناسبی برای پایدارسازی گود انتخاب شود.تیم گروه مهندسی ژئونکست آماده ارائه خدمات به ما عزیزان می باشد.

 

ارتباط بین استرات و نیلینگ در پایدار سازی گود

همانطور که گفته شد نیلینگ (Neiling) یک روش  پایدارسازی گود و دیواره‌های خاکی است که اغلب به عنوان روش‌های تثبیت حفره‌های عمیق در کارهای عمرانی استفاده می‌شود. این روش از یک ترکیبی از مواد معمولاً شامل سیمان، آب، و مواد افزودنی برای تهیه مخلوطی استفاده می‌کند که پس از تزریق به دیواره‌ها و خاک، باعث تشکیل سختی و استحکام افزوده شده در محیط موردنظر می‌شود.

استرات نیز یکی از ابزارهای معمول برای پایدارسازی گودها و دیواره‌ها به طور موقت است. استرات‌ها از مواد پلاستیکی یا فیبرگلاس تهیه می‌شوند و به عنوان حفاظت مؤقت برای دیواره‌ها و حفره‌ها به کار می‌روند. یکی از ویژگی‌های مهم استرات‌ها قابلیت تنظیم موقعیت و عمق آنها در گود است. به عبارت دیگر، استرات‌ها به طور نسبی می‌توانند تغییر شکل دهند و به سرعت به موقعیت دیگری منتقل شوند.

ارتباط بین استرات و نیلینگ

در پایدارسازی گود به این صورت است که استرات‌ها معمولاً در فرآیند نیلینگ به عنوان یک ابزار مؤقت استفاده می‌شوند. در این روش، ابتدا مخلوط نیلینگ (معمولاً ترکیبی از سیمان، آب و مواد افزودنی) تهیه می‌شود و به دیواره‌ها و خاک در گود تزریق می‌شود. این مخلوط باعث تشکیل لایه‌ای از مواد چسبنده و سخت در اطراف دیواره‌ها می‌شود که مانع از فرو رفتن خاک و شستشوی دیواره‌ها می‌شود. سپس برای مؤقتی که فرآیند نیلینگ در حال پیشرفت است، استرات‌ها به عنوان حفاظت موقت نصب می‌شوند تا از دیواره‌ها و خاک در مقابل نیروها و فشارها حفاظت کنند.

در نتیجه، استرات‌ها می‌توانند به عنوان یک جزء از فرآیند نیلینگ استفاده شوند تا به محافظت موقتی از دیواره‌ها و حفره‌ها کمک کنند تا در طول فرآیند نیلینگ به خوبی حفظ شوند.

عوامل موثر بر انتخاب روش مناسب ترمیم بتن برای سازه‌های با خرابی‌های عمیق‌تر

نوع خرابی: نوع خرابی و وضعیت سازه باید با دقت تشخیص داده شود. آیا خرابی مرتبط با ترک، پوسیدگی، فرسایش، نفوذ آب یا سایر مسائل است؟ این اطلاعات می‌توانند بهترین روش ترمیم را مشخص کنند.

عمق خرابی: ارزیابی عمق و میزان خرابی بسیار مهم است. زمانی که خرابی به طور عمیق‌تر از سطح بتن است و به تأثیر باربری سازه می‌رسد، روش‌های ترمیم پیشرفته‌تر مانند استفاده از مواد رزینی، پلیمری، ورق‌های فولادی تقویتی، یا روش‌های تزریق بتن ممکن است لازم باشد.

اهداف ترمیم: باید هدف نهایی ترمیم مشخص شود. آیا هدف ترمیم فقط بازسازی سطح بتن است یا نیاز به تقویت سازه و بازسازی قسمت‌های عمیق‌تر نیز وجود دارد؟ این کمک می‌کند تا روش مناسب انتخاب شود.

تحمل زمانی: زمانی که سازه باید در کوتاه‌ترین زمان ممکن بازسازی شود، روش‌های سریعتر مثل تزریق بتن یا استفاده از مواد رزینی ممکن است مناسب باشند. اما در مواردی که زمان بیشتری برای ترمیم در دسترس است، روش‌های پیچیده‌تر و دقیق‌تر مانند تقویت با ورق‌های فولادی تقویتی ممکن است مورد استفاده قرار گیرند.

شرایط محیطی: شرایط محیطی نیز باید در نظر گرفته شود. آیا سازه در معرض تغییرات دما، رطوبت، تماس با آب، ترکیبات شیمیایی ضار و سایر شرایط محیطی قرار دارد؟ این عوامل ممکن است تأثیری بر روی عملکرد روش ترمیم داشته باشند و باید به درستی در نظر گرفته شوند.

منابع و توانایی‌ها: در نهایت، منابع مالی، تجهیزات، توانایی‌های فنی و نیروی انسانی مورد نیاز برای اجرای روش ترمیم باید بررسی شوند. بررسی کنید آیا شما دعوامل مورد نیاز برای اجرای روش ترمیم بتن مناسب را در اختیار دارید یا نیاز به تأمین منابع بیشتری دارید.

*نیلینگ برای چه ساختمان هایی مناسب است؟

نیلینگ برای انواع ساختمان ها، از جمله ساختمان های مسکونی، تجاری، صنعتی و تاریخی مناسب است. این روش به ویژه برای ساختمان های قدیمی که نیاز به مقاوم سازی دارند، مناسب است.

ساختمان های مسکونی: نیلینگ می تواند برای مقاوم سازی دیوارهای برشی، ستون ها و تیرهای ساختمان های مسکونی و مقاومت در برابر زلزله استفاده شود.

ساختمان های صنعتی: از نیلینگ می توانید برای مقاوم سازی دیوارهای برشی، و…استفاده کنید. این روش می تواند به افزایش مقاومت ساختمان در برابر بارهای سنگین و نیروهای ناشی از فعالیت های صنعتی کمک کند.

ساختمان های تاریخی: این روش برای مقاوم سازی و حفظ ظاهر تاریخی ساختمان کمک کند.

تفاوت نیلینگ با مهارمتقابل

هدف اصلی:

هدف اصلی نیلینگ، حذف لایه‌های آسیب دیده و نقاط ضعیف بتن است. نیلینگ معمولاً برای ترمیم سازه‌های با آسیب محدود مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما هدف اصلی مهارمتقابل، افزایش استحکام و قدرت سازه به وسیله اجزای تقویتی مانند الیاف کربی و … است که مقاومت باربری را افزایش می دهد. مهارمتقابل برای تقویت سازه‌های با آسیب‌های جدی، کاهش مقاومت سازه به علت عمرانی یا نیاز به باربری بیشتر استفاده می‌شود.

نوع آسیب‌های قابل ترمیم:

نیلینگ معمولاً برای ترمیم سازه‌های با آسیب محدود مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش برای حذف لایه‌های آسیب دیده، پوسته‌های آلوده به آهن‌ربا و یا اجزای ضعیف سازه مناسب است.
مهارمتقابل بیشتر برای تقویت سازه‌های با آسیب‌های جدی، کاهش مقاومت سازه به علت عمرانی، تغییر در نیاز به باربری بیشتر و یا افزایش قدرت سازه استفاده می‌شود.

هزینه:

نیلینگ نیاز به تجهیزات ساده‌تری دارد و می‌تواند در مدت زمان کوتاهتری انجام شود. مهارمتقابل معمولاً از نظر هزینه بالاتر است، زیرا نیاز به استفاده از مواد تقویتی مانند استیل، فولاد، چوب یا الیاف کربنی دارد. همچنین، نصب این عناصر تقویتی نیازمند تجهیزات و مهارت‌های خاصی است که ممکن است هزینه و زمان بیشتری را در بر داشته باشد.

ماندگاری:

نیلینگ تأثیر مستقیم و کوتاه مدت روی سطح سازه دارد. ماندگاری طولانی مدت این روش معمولاً نیاز به نگهداری و پوشش‌دهی مناسب برای سطح ترمیم شده دارد. در مقابل مهارمتقابل به طور عمده برای تقویت و تثبیت دائمی سازه استفاده می‌شود. با توجه به استفاده از عناصر تقویتی مانند فولاد، استحکام سازه به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش می‌یابد و ماندگاری آن برای سال‌ها تا دهه‌ها است.
به طور کلی، نیلینگ بیشتر برای ترمیم سطحی و آسیب‌های کوچک مناسب است، در حالی که مهارمتقابل برای تقویت و ترمیم سازه‌های با آسیب‌های جدی و نیازمند به استحکام بیشتر استفاده می‌شود. هر کدام از این روش‌ها مزایا و محدودیت‌های خود را دارند و انتخاب بین آنها بسته به شرایط و نیازهای خاص هر پروژه انجام می‌شود.

 

فرق نیلینگ با انکراژ

نیلینگ ساختمان و انکراژ دو مفهوم مختلف در عرصه‌ی ساخت و ساز هستند.

نیلینگ به عنوان یک قسمت از ساختمان، به تزئینات و تزیینات داخلی سقف اشاره دارد. این عناصر معمولاً در بخش‌های مختلف ساختمان نصب می‌شوند تا زیبایی و جلوه‌ای خاص به داخل فضا بدهند. نیلینگ ممکن است از مواد مختلفی مانند چوب، پلاستر، فلز یا سقف‌های نمایشی ساخته شود.

از سوی دیگر، انکراژ به معنای افزودن یا تقویت قسمت‌های سازه است. این فرآیند به کمک مواد مختلفی نظیر بتن یا فولاد انجام می‌شود تا قوای بیشتری به ساختمان اعطا شود. انکراژ معمولاً در نقاط حساس سازه نظیر نقاط اتصال و نقاط تحت فشار قرار می‌گیرد.