روش های پایدارسازی در بخش عمرانی ساختمان

پایدارسازی در بخش عمرانی ساختمان به مجموعه اقداماتی گفته می‌شود که به منظور افزایش عمر مفید ساختمان و کاهش تاثیرات زیست محیطی در طول عمر ساختمان، انجام می‌شود.روش های پایدارسازی اواع گوناگونی دارند که در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

1- مصالح سبک و پایدار: استفاده از مصالح سبک مثل بلوک‌های گاز بتنی، بلوک‌های سبک فومی، بلوک‌های قابل حمل و بهره‌گیری از مصالح بازیافتی مثل خرده بتن، شیشه و پلاستیک، می‌تواند به کاهش مصرف انرژی در ساخت و کاهش تاثیرات زیست محیطی کمک کند.

2- سیستم‌های انرژی‌زیست: روش های پایدارسازی با نصب سیستم‌های آب گرم و سرمایشی انرژی‌زیست، سیستم‌های خورشیدی و بادی، کاهش مصرف انرژی در ساختمان و همچنین کاهش آلاینده‌های هوا و افزایش کیفیت هوای داخل ساختمان را می‌تواند به‌بار بیاورد.

3- طراحی معماری سبز: روش های پایدارسازی با طراحی ساختمان‌های با فضای سبز، کاهش مصرف آب در مناطق خشک و استفاده از فضاهای سبز درون ساختمان به منظور جذب دی‌اکسید کربن و کاهش تاثیر زیست محیطی می‌تواند مفید باشد.

4-سیستم‌های جمع‌آوری آب باران: نصب سیستم‌های جمع‌آوری آب باران و استفاده از آن به عنوان منبع آب‌شیرین و همچنین کاهش مصرف آب در ساختمان می‌تواند به کاهش تاثیرات زیست محیطی کمک کند.

5-سیستم‌های ارتباطی هوشمند: نصب سیستم‌های ارتباطی هوشمند برای کنترل دما، روشنایی و سایر سیستم‌های ساختمان، کاهش مصرف انرژی و بهبود کیفیت زندگی در داخل ساختمان را می‌تواند به‌بار بیاورد.

در کل، پایدارسازی در بخش عمرانی ساختمان شامل روش‌های مختلفی است که به منظور کاهش تاثیرات زیست محیطی و افزایش عمر مفید ساختمان انجام می‌شود. استفاده از این روش‌ها می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی درون ساختمان، کاهش هزینه‌های مرتبط با ساخت و نگهداری، و همچنین محیط زیست ما کمک کند.

برای موفقیت در پایدارسازی ساختمان، لازم است که از مراحل طراحی و ساخت تا مراحل نگهداری و تعمیرات، تمامی اقدامات لازم انجام شود و برای این منظور، همکاری و هماهنگی میان مختلف ارگان‌ها و نهادهای مربوطه ضروری است.

چه نهادهایی باید با همکاری کنند تا پایدارسازی ساختمان انجام شود؟

برای انجام پایدارسازی ساختمان، نهادهای مختلفی باید با همکاری کنند. این نهادها عبارتند از:

1- دولت و سازمان‌های زیربنایی: این نهادها مسئولیت قانونگذاری، تنظیم و بررسی استانداردهای پایدارسازی ساختمان را دارند. آن‌ها نیز باید مشوق‌های لازم برای انجام پایدارسازی ساختمان ایجاد کنند.

2- معماران و طراحان: معماران و طراحان با طراحی ساختمان‌های پایدار، می‌توانند به کاهش تاثیرات زیست محیطی و افزایش عمر مفید ساختمان کمک کنند.

3- مجریان ساختمان: مجریان ساختمان با اجرای صحیح روش‌های پایدارسازی، می‌توانند به افزایش عمر مفید ساختمان و کاهش تاثیرات زیست محیطی کمک کنند.

4- مهندسان ساختمان و مشاوران: مهندسان ساختمان و مشاوران با تدوین برنامه‌های پایدارسازی و ارائه راهکارهای مناسب، می‌توانند به افزایش عمر مفید ساختمان و کاهش تاثیرات زیست محیطی کمک کنند.

5- صاحبان ساختمان و مستأجران: صاحبان ساختمان و مستأجران با توجه به اصول پایدارسازی در استفاده از ساختمان، می‌توانند به کاهش مصرف انرژی و مواد و بهبود کیفیت زندگی درون ساختمان کمک کنند.

6- سازمان‌های مردم‌نهاد و محیط‌بانی: سازمان‌های مردم‌نهاد و محیط‌بانی می‌توانند با افزایش آگاهی و آموزش پایدارسازی، به کاهش تاثیرات زیست محیطی و افزایش عمر مفید ساختمان کمک کنند.

به طور کلی، همکاری و هماهنگی میان نهادهای مختلف بسیار مهم است تا بتوان به بهبود کیفیت زندگی درون ساختمان، کاهش هزینه‌های مرتبط با ساخت و نگهداری، و همچنین محیط زیست ما کمک کرد.

تاثیر گودبرداری در پایدارسازی

گودبرداری یکی از عملیات مهم در فرآیند ساخت و ساز است و در برخی موارد می‌تواند در پایدارسازی تأثیر مثبتی داشته باشد. در زیر به برخی از جنبه‌های مرتبط با گودبرداری در پایدارسازی اشاره می‌کنیم:

بازیافت خاک: در فرآیند گودبرداری، خاک از محل ساختمان برداشت می‌شود. اگر خاک به طور مناسب جمع‌آوری و بازیافت شود، می‌توان از تخریب منابع طبیعی جلوگیری کرده و از مصرف بیشتر خاک تازه در پروژه‌های ساختمانی جلوگیری کرد.

مدیریت پسماند: در فرآیند گودبرداری، علاوه بر خاک، ممکن است به طور همزمان پسماندهای دیگری نیز تولید شود. مدیریت صحیح این پسماندها از طریق جداسازی، بازیافت و معادن می‌تواند به کاهش تولید زباله و تأثیرات زیست محیطی آنها کمک کند.

بهبود ترافیک و حمل و نقل: گودبرداری ممکن است منجر به تغییرات در ترافیک و حمل و نقل منطقه شود. اجرای مناسب برنامه‌ها و راهبردهای مدیریت ترافیک می‌تواند به کاهش تداخل‌ها، آلودگی هوا و مصرف انرژی مرتبط با حمل و نقل کمک کند.

حفظ تعادل زمین: در فرآیند گودبرداری، باید از حفظ تعادل زمین و جلوگیری از خطرات مانند رانش خاک و فرونشست زمین اطمینان حاصل شود. با استفاده از تکنیک‌ها و روش‌های مناسب مهندسی گودبرداری، می‌توان از تغییرات نامطلوب در چینش زمین جلوگیری کرده و پایداری ساختمان را تضمین کرد.

همچنین، در انتخاب مکان گودبرداری، لازم است محدودیت‌ها و مقررات مربوط به حفاظت از محیط زیست، منابع آب، حیات وحش و مناطق حساس را رعایت کرد. از این طریق، می‌توان از تأثیرات نامطلوب بر محیط زیست و پایداری منابع طبیعی جلوگیری کرد.

راهکاری موثر برای حفظ پایداری سازه‌های خاکی

پایداری سازه‌های خاکی، به خصوص گودها، از اهمیت بالایی برخوردار است. گودها به دلایل مختلف ممکن است با مشکلاتی مانند لغزش خاک، فرو ریزی دیواره‌ها و تخریب سطح خاک مواجه شوند که می‌تواند عواقب جدی را در پروژه‌های ساخت و ساز به همراه داشته باشد. یکی از روش‌های موثر برای پایدارسازی گودها، استفاده از روش نیلینگ می‌باشد.

روش نیلینگ به عنوان یک روش پیشرفته و مهندسی برای پایدارسازی گودها شناخته می‌شود. در این روش، با استفاده از تجهیزات و ابزارهای مناسب، ستون‌های عمودی فولادی یا بتنی به صورت توالی و به فواصل منظم در دیواره‌های گود نصب می‌شوند. این ستون‌ها با استفاده از نیلینگ (پیچ‌کشی) به طور متناوب به سطح خاک فشار اعمال می‌کنند و در نتیجه مقاومت و پایداری سازه بهبود می‌یابد.

مزایای استفاده از روش نیلینگ برای پایدارسازی گودها بسیار است. این روش، به صورت مستقیم در بهبود پایداری و مقاومت سازه تاثیرگذار است و موجب کاهش جابجایی‌ها و شکستگی‌های خاکی می‌شود. همچنین، نیلینگ می‌تواند به عنوان یک روش پیشگیرانه عمل کرده و از وقوع مشکلات بعدی همچون سرریزی خاک و نشت آب جلوگیری کند.

علاوه بر این، روش نیلینگ به لحاظ اقتصادی نیز مزیت‌های قابل توجهی دارد. این روش باعث کاهش هزینه‌های ساخت و ساز می‌شود، زیرا نیازی به استفاده از مصالح گران قیمت مانند دیواره‌های توخالی نیست و با استفاده از ستون‌های استاندارد و مناسب، پروژه را به صورت مستدام و پایدار ترقی می‌دهد.

پایدارسازی صحیح یک سازه نیازمند مدیریت دقیق و توجه به عوامل متعددی است. در زیر به برخی از عوامل تاثیرگذار بر پایدارسازی صحیح اشاره می‌شود:

1. تحلیل ویژگی‌های خاک: تحلیل دقیق ویژگی‌های خاک محل ساخت سازه، اولین گام در پایدارسازی صحیح است. اطلاعات دقیق در مورد نوع خاک، تراکم، مقاومت، و ویژگی‌های مکانیکی آن به مهندسان کمک می‌کند تا راهکارهای مناسب برای پایدارسازی انتخاب شود.

2. استفاده از مصالح مقاوم: انتخاب مصالح با مقاومت مناسب به فشار، کشش، خمش و عوامل محیطی مهم است. مصالح مقاوم به زلزله، خوردگی، و حملات حشرات می‌توانند به پایداری سازه کمک کنند.

3. طراحی سازه با استانداردهای معتبر: طراحی سازه با رعایت استانداردهای مهندسی و سازه‌سازی معتبر مثل طراحی زلزله می‌تواند به پایداری صحیح سازه کمک کند.

4. مدیریت آب و رطوبت: کنترل آب و رطوبت از طریق استفاده از مواد آب‌بندی، سیستم‌های دفع آب، و ایجاد تراکم مناسب خاک به پایدارسازی کمک می‌کند. نفوذ آب به سازه‌ها می‌تواند عوارض جدی ایجاد کند.

5. مدیریت ایمنی: آموزش و اجرای مدیریت ایمنی در فرآیند ساخت و پایدارسازی از اهمیت بالایی برخوردار است. اجرای ایمنی به دستور العمل‌ها و استانداردهای ایمنی، جلوگیری از حوادث ناگوار و افزایش دوام سازه را تضمین می‌کند.